Handle with care

Eerlijk is eerlijk, de huidskleurige beha is gewoon een topuitvinding. Want hoe vaak komt het niet voor dat je een leuk shirtje aan wilt, maar dat je je bh er weer doorheen ziet. En dat is, tenzij je jezelf Madonna of Lady GaGa noemt, niet gaaf. De huidskleurige bh draag je onder je lichte of witte shirts, want hij is niet zichtbaar: ideaal. De zichtbaarheid van bh-bandjes is overigens nicht im Frage: dat kan gewoon.

Blijkbaar bestaat er echter een soort algemene afkeer voor de huidskleurige bh, want bij de naam alleen al trekken mannen een gezicht alsof ze een citroen staan te eten. Sterker nog, ze verzinnen gewoon een andere naam, zodat zelfs vrouwen deze bh gaan verafschuwen: de VLEESkleurige bh. Welke vrouwenhater heeft dat nou weer bedacht? Ik zie gelijk de etalages van de slager voor me en geloof me, ik heb niet het idee dat de kleur van een biefstuk, karbonade of zelfs hamlap ook maar enigszins in de buurt komt van die van onze huidskleurige bh.

Uiteraard ben ik de eerste die toegeeft dat er naast de huidskleurige beha’s voldoende mooiere alternatieven bestaan. Zowel in kleur als model. Maar in hoeverre wordt er überhaupt aandacht geschonken aan de beha? Mannelijke lezer, vertel eens eerlijk, wanneer was de laatste keer dat je met aandacht een bh hebt uitgedaan bij een vrouw? Laat ik het zo zeggen: ikzelf heb nog nooit een man ontmoet die langer naar mijn bh heeft gekeken dan de verkoopster van de Hunkemöller. Wat is dat toch, heren? Denken jullie dat het bloed richting de borsten wordt afgekneld en dat de bh daarom zo snel mogelijk van het lijf gegrist moet worden? In één keer, net als bij een pleister? Of zijn jullie zo bang misleid te worden door een push-up bh en willen jullie daarom gelijk zien welk vlees (aha!) je daadwerkelijk in de kuip hebt?

Uit alle suffe zomerenquêtes blijkt dat mannen vrouwen op het strand sexier vinden met een bovenstukje, dan zonder want ‘dat laat wat aan de verbeelding over’. Maar tijdens een fijne kluspartij is het bovenkledingstuk ineens de moeite van het bekijken niet waard. En dan ben je als vrouw wel ineens heel erg snel, heel erg naakt.

Mannen van Nederland, laat me even iets uitleggen over de vrouw en haar bh. Het is namelijk niet zo dat iedere vrouw de HEMA binnen hobbelt, haar maat beha zoekt, een slip uit het rek grist en voor het eten gaat zorgen thuis. Was het maar zo simpel. Nee, het zoeken van een bh, die PAST (het liefst met (bij)PASSEND broekje) is een queeste op zich. Het verbaast me dan ook dat er mannen schijnen te zijn die met handen als kommetjes een lingeriezaak inlopen en vervolgens met de juiste bh-maat voor vrouwlief thuiskomen.

Maar wat is nou mijn punt? Wil ik dat man tijdens het klussen zijn historische kennis over de bustehouder uiteen gaat zetten? Of dat hij mij gaat bijpraten over de laatste collectie van Marlies Dekkers? Nee. Niks van dit alles. Je hoeft echt niet te gaan babbelen. Sterker nog, je hoeft niet eens wat te zeggen. Aandacht is al voldoende. Want na het uittrekken van de beha, voel ik me over het algemeen nogal kwetsbaar. En ik heb best een fijne relatie met mijn lijf, maar zo zonder bustehouder is het wel ineens erg naakt. Je moet me gewoon even laten wennen. Dus, maak een Bewuste Handeling van het uittrekken van de bh. Geef liefde en aandacht. Want je weet toch: alles wat je geeft, krijg je ook terug…

R. 

Warm Water Weelde

De zomervakantie is voorbij. En dat is niet zo erg als het lijkt. Vaak realiseer je je pas op vakantie hoe fijn het is weer naar huis te kunnen. Kookliefhebbers weten niet hoe snel ze achter hun boretti (een uit de kluiten gegroeide, überhippe kookplaat) moeten kruipen. Tja, zo’n camping kooktoestelletje is dan wel erg romantisch, maar kokkerellen à la Joop Braakhekke is er niet echt bij. 

Ook het toilet wordt na de vakantie veel meer gewaardeerd. Hoera, een wc met schone bril! Of hoera, een wc mét bril! Of hoera, een wc! (in plaats van een gat in de grond) Heerlijk jezelf terugtrekken met een boekje of een sudoku. Of juist gezellig de deur open laten staan. Moet je ook niet proberen op de camping. 

Ik ben zelf altijd erg blij mijn badkamer weer te zien. Niet omdat mijn badkamer de hoofdprijs wint in de categorie badkamers. Ik bedoel, ik heb geen jacuzzi of ligbad, geen knuffelmuur of vloerverwarming en niet eens een thermostaatdouche. Maar toch hou ik het meest van mijn eigen douche. Mijn douche, zonder wachtrij en tijdslimiet. Dus douchen wanneer ik wil en hoelang ik wil. 

En op vakantie is dat wel eens anders. Zo zijn de meeste campinghouders geen voorstander van douchen tot je een ons weegt, dus moet je voor een warme douche betalen. Eén muntje is vijf minuten warm douchen. Wil je langer douchen? Dan gooi je er nog een muntje tegenaan: de verbruiker betaalt… 

Ik vind het systeem prima, maar het is toch altijd even wennen. Thuis gooi ik de kraan open, kleed me ondertussen uit en stap pas onder de douche als die op temperatuur is. Op de camping gaat het er net iets anders aan toe. Om geen tijd te verliezen (tijd is immers geld!) zet ik alle mini’s vast klaar in het altijd scheef hangende en net iets te krappe zeepbakje. Vervolgens ga ik poedelnaakt op mijn slippertjes met een muntje in mijn hand op zoek naar het kastje (welke zich gelukkig meestal wel ín hetzelfde hokje bevindt). 

De eerste keer wist ik niet hoe snel ik mijn haar moest wassen en me in moest wrijven met badschuim. Nog nahijgend van deze actie, merkte ik dat het water nog warm was. Maar ik was al schoon. En dan? Is er nog tijd om tanden te poetsen? Mijn armen te scrubben? Mijn benen te ontharen? Hoe lang zijn vijf minuten eigenlijk? Erg ontspannen stond ik er niet bij, want elk moment kon die straal warm water ermee ophouden. En dan sta je ineens onder een koude douche…(wat overigens fantastisch schijnt te zijn voor je doorbloeding, maar nee dank u) 

Hoe onhandig soms ook, dat douchen met een muntje opende me wel de ogen: in vijf minuten tijd kan je eigenlijk echt prima douchen. Tanden poetsen doe je maar bij de wasbak (wel met kraan dicht uiteraard). Je armen scrub je vanzelf door een beetje ruig af te drogen. En benen ontharen komt wel weer als het lente wordt. ;) Maar heel af en toe verwen ik mezelf toch een beetje en sta ik gewoon twee muntjes lang onder de douche: wat een weelde...


R.

Loopneus

Het moet niet gekker worden. Dat was de eerste gedachte die ik had toen ik vandaag echt wakker werd. Ik was nog heerlijk langzaam het rijk der levenden aan het betreden, toen ik een reclameboodschap hoorde die me per direct uit mijn REM-slaap trok. Teksten als ‘heb je een relatie, maar mis je de spanning’, ‘gebonden, maar op zoek naar passie’, kwamen op volle sterkte voorbij. Vervolgens werd er luid en duidelijk een site aangeprezen die er niet om loog: het was een datingsite voor vreemdgangers. Dus als je getrouwd was, maar af en toe even buiten de deur wilde niezen, kon dat nu heel makkelijk geregeld worden. Gewoon even dubbelklikken. Ideaal voor de notoire vreemdganger, want dat scheelt een hele hoop tijd en energie in de kroeg. Als je daar uiteindelijk een deerne om de vinger had gewonden, dan waren daar twee keuzes. Of liegen over je vrijgezellenbestaan of hopen dat de dame in kwestie het niet erg vond dat jij vrouw en kinderen thuis had zitten. Ohja, er is altijd een derde optie: niks zeggen. En dus de waarheid verzwijgen. Is dat ook liegen? Daar zet ik een andere keer wel een boom over op. In mijn voorbeeld heb ik overigens uit automatisme de man als bedrieger genomen, maar er zullen genoeg vrouwen zijn die dezelfde weg bewandelen. Anders zou er natuurlijk nooit zo’n site de lucht in worden geslingerd.

Terug naar mijn ochtend. Mijn mond hing open en waarschijnlijk puilden mijn ogen uit. In mijn gedachten hing er een groot vraagteken boven mijn hoofd. Met daarachter een uitroepteken. Een commercial om mensen naar een site te lokken, zodat ze hun partner konden bedriegen?! Gewoon, een oproep aan heel Nederland om lekker massaal vreemd te gaan?! Het moet niet gekker worden. Punt. Of moet ik dit daadwerkelijk uit gaan leggen... Ben ik een uitzondering die dit raar vindt? Houd ik zo straks vast aan mijn geloof in een stabiele relatie tussen TWEE mensen? Een relatie gebaseerd op eerlijkheid en vertrouwen. Een verbinding tussen twee mensen die afspraken maken. Als jij met je partner afspreekt om bij een opkomende verkoudheid ergens anders je neus te willen snuiten is dat natuurlijk helemaal prima. Als je daar beiden vrede mee hebt, hoor je mij niet. Maar dan zijn er toch wel genoeg wegen om anoniem wat zakdoekjes in te slaan? We hoeven toch niet iedereen met een ietwat ingedutte relatie op te roepen je heil maar ergens anders te gaan zoeken? Noem mij naïef, maar ik geloof dat het wel kan. Een liefdevolle relatie gebaseerd op vertrouwen. En als je het idee hebt dat de passie wat wegebt, dan zou ik zeggen: investeer in je partner! Probeer de boel wat op te leuken en praat erover. Maar denk in ieder geval eerst even na voordat je de digitale snelweg oprijdt om van je verkoudheid af te komen. De kans is groot dat je op een doodlopende weg eindigt.

R.