Op die fiets

En daar stond ik dan. In de buurt van het station. Te kijken naar een fiets die niet van mij was. Ik heb namelijk roze fietstassen en een kleine witte bel. En geen kinderzitje. Ik keek nog een beetje schaapachtig om me heen in de hoop dat ik mezelf vergist had in de plek, maar ik wist eigenlijk al wat er was gebeurd. Nee, mijn fiets was niet gestolen door iemand die wellicht een fiets nodig had. Of deze misschien kon verpatsen, zodat ie wat biertjes kon kopen. Nee, de gemeente Den Haag had mijn fiets meegenomen. Zomaar geleend. Ongevraagd verplaatst. Bruut verwijderd. Geef het beestje maar een naam. 

Maar goed, ik hou van fietsen en van MIJN fiets, dus op naar het fietsdepot Haaglanden. Dit is de plek waar alle fout (foei!) gestalde fietsen worden verstopt voor hun rechtmatige eigenaar. 

Er wordt opengedaan door een net iets te dikke man (OBEEEEES) met een ietwat zurige lucht. Ik was gelijk aan de beurt en de vrouw achter de balie -met overigens hetzelfde dieet als de net iets te dikke man-, stond mij vriendelijk stotterend te woord. Ik had al vrij snel door dat de werknemers hier niet vooraan bij de breinboer hadden gestaan tijdens de schepping. Dat geeft niks, ik ben dol op sociale werkplaatsen. De mensen zijn er aardig én er wordt gewerkt. Hoe vaak komt die combinatie nog voor binnen een bedrijf…

De net iets te dikke man gaat mij voor de werkplaats in, vanwege de zurige lucht volg ik op gepaste afstand. De nieuwsgierige blikken van de overige werknemers zetten me aan het denken: zo vaak krijgen ze dus niet iemand over de vloer die daadwerkelijk zijn fiets op komt halen. Of ze hadden niet verwacht dat zo’n keurige deerne haar fiets fout (foei!) had gestald. 

Na even zoeken tussen alle bruut verwijderde fietsen, vond ik MIJN trouwe tweewieler terug. Met de roze fietstassen en de kleine witte bel. En doorgeknipt hangslot. Dat dan weer wel. 

De net iets te dikke man bood aan mijn bandjes op te pompen en ik hoefde alleen nog even af te rekenen bij de forse vrouw van de balie. Afrekenen? Jazeker, 17.50 eurie kost het om je gestolen fiets terug te krijgen. Een fiets ophalen die niet door een ambtenaar is gestolen, is overigens gratis. 

Ondertussen (de sociale werkplaats is zorgvuldig, doch niet zo snel) was mijn oog gevallen op het bordje ‘laat je fiets gratis graveren’. Tja, ik moest dan wel 17.50 voor MIJN fiets afrekenen, dat graveren laat ik niet aan mijn neus voorbij gaan. Uiteraard kwam hier ook enig papierwerk aan te pas en was het even zoeken naar de werknemer met diploma ‘graveren’, maar MIJN fiets heeft nu een heus nummer. Wat overigens het stelen niet tegengaat.

Ik geef toe, ik heb een zeer geslaagde middag gehad. En hiervoor wil ik de gemeente Den Haag graag bedanken: ik heb me goed vermaakt, mijn bandjes zitten weer  vol met lucht en mijn fiets is met liefde ingegraveerd. En dat voor maar 17.50! Ik zeg, koopje. Gelukkig heb ik nog een fiets, dus ik weet al waar ik die neer ga zetten dit weekend… 

R.