Wat een geauwehoeâhr. Dat is Haags voor:
wat een geouwehoer. Ik doel op de ‘Nuclear Security Summit’ die over een paar
dagen plaatsvindt. In duh Haag. Den Haag dus. Er komen dan een heleboel best
wel belangrijke mensen bij elkaar en die gaan met z’n allen praten over
nucleair terrorisme. Iets met kernwapens en radioactieve stoffen enzo. En dat
we dat de wereld uit willen hebben. Mooi streven.
In mijn wereld (wonderland) zou een
vergadering van een hoop belangrijke mensen uit diverse landen er als volgt
uitzien: bij aankomst op Schiphol koopt men een retourtje Den Haag, stapt
aldaar op tram 1 richting Scheveningen, checkt uit bij halte World Forum en
wandelt kalmpjes aan naar het congrescentrum. Na een legitimatiecheck (wel even
controleren of we te maken hebben met de echte meneer Obama) wordt men
ontvangen met een kopje koffie dan wel thee en ach, waarom ook niet, een flink
stuk Haagsche Kakker. Men praat wat, lacht wat, praat nog wat meer, maakt
afspraken en zet ergens met een mooie Parker pen een handtekening. Na een hapje
(bitterballen!) en een drankje, keert een ieder uiterst tevreden weer terug
naar huis.
Maar zo werkt het niet in de echte
(grote boze mensen) wereld. Hele belangrijke mensen kunnen niet zomaar in de
tram stappen. Hele belangrijke mensen moeten heel goed beveiligd worden, want
je hebt altijd andere minder belangrijke mensen die de hele belangrijke mensen
niet zo aardig vinden. En die gaan dan misschien wel met zwaardere voorwerpen
gooien dan waxinelichtjeshouders. Kortom: veiligheidsmaatregelen. En hoe!
Twee weken geleden begon men het gebied
rondom het congrescentrum al af te zetten met torenhoge hekwerken afkomstig uit
Engeland. Wij Hollanders zijn vooral
bekwaam in het aanleggen van dijken en duinen, maar om nou een omheining van
zandzakken te gaan maken…
Straten en stoepen worden gladgestreken,
fietsen die langer dan 4 minuten geparkeerd staan worden afgevoerd en straten
staan vol met waarschuwings- en omleidingsborden. Weg afgesloten. Verboden te
parkeren. Wegsleepregeling. Et cetera. Er staan inmiddels zoveel borden in de
straat dat de persoon die zijn auto alsnog daartussen weet te parkeren een
lintje zou moeten krijgen.
Deze week had ik zelf ook te maken
met ‘veiligheidsmaatregelen’. Ik zat ontspannen op mijn fietsje, toen er een
motoragent het verkeer sommeerde tot stoppen: er kwam een auto voorbij, twee
bussen van de Koninklijke Marine en een enorme vrachtwagen. Daar zal de boot
wel inzitten dacht ik nog. Twee straten verder kwam ik de stoet weer tegen, de
motoragent vond het alleen niet goed dat ik daar ook fietste. Hij was me toch
druk op zijn fluitje aan het blazen en aan het zwaaien met zijn armen.
Volstrekt onduidelijk wat de bedoeling was. Ik maar in de remmen. Was niet
goed. Man ging nog harder fluiten en zwaaien. Ik nog meer in de remmen. Wat een
opgewonden standje zeg. Wat denkt die kankâh leijah (das Haags voor agent) nou?
Dat ik mijn fiets in zijn 4 zet en hem achterin de bus parkeer? Wat geen gek idee
was aangezien de bus vol zat met stoere zeelieden (mannen met baarden in mijn
wereld). Of dat ik moedwillig in de ankers ga, zodat de vrachtwagen (met boot)
achter me, me platwalst? Tuurlijk, veiligheid is belangrijk, maar veiligheid
voor alles…dat is wellicht een tikkie overdreven.
gehehehe
BeantwoordenVerwijderenHaha, thanks for the laughs!
BeantwoordenVerwijderen