EK: blog 2

Nog nauwelijks bijgekomen van de 3-2 overwinning op Oekraïne én de lach (een LACH!) van onze bondscoach, maakte ik me alweer op voor de tweede wedstrijd: Ons Oranje tegen Dat Oostenrijk. De voorbereidingen begonnen al vroeg. Dagenlang hielden de buren en ik buienradar in de gaten. Houden we het wel droog? Essentieel als je van plan bent een tv buiten te zetten. Een tv-scherm buiten? Mag dat wel van politiek Den Haag? Wel als je afstand houdt, minstens 6 huishoudens uitnodigt en een snuitje opzet. En natuurlijk voor en na de wedstrijd netjes je handen wast.

Gelukkig werd donderdagmiddag het sein ‘blauwe lucht, geen regen tijdens de wedstrijd’ gegeven en kon de tv naar buiten. En dan de kabel aansluiten. Koud kunstje. Ware het niet dat de kabel te kort was. Kak. En nu? De wedstrijd volgen met minstens 15 seconden vertraging, omdat er eerst een seintje van het ene kastje via de andere muur naar het juiste beeldscherm moet, was natuurlijk geen optie. Synchroon voetbal kijken staat hoog op mijn prioriteiten lijstje.

Maar als de nood het hoogst is, is er altijd iemand in de buurt met alle soorten en maten kabels, waarvan de ene denkt: ‘flikker die hele bende toch weg’. En de ander (meestal de partner) denkt: ‘zie je, komt altijd van pas’. En zeker dat het van pas kwam. Ruim voor het Wilhelmus klonk, zaten we allemaal op de eerste rang, mét bitterballen. In het oranje natuurlijk. Maar dat moge duidelijk zijn.

En wat was het een mooie avond. Wederom konden we Dumfries als ‘man of the match’ noteren. En terecht. Eerst ging Oostenrijker Alaba op zijn mooie roze gympen staan, wat resulteerde in een penalty. Memphis maakte er na krap 10 minuten 1-0 van. En in de tweede helft scoorde Dumfries zelf en maakte hij er 3-0 van. Wat zegt u? 2-0? Maar die op maat gegeven assist van leukerdje Weghorst, die had Memphis er toch ook in gelegd? Ik bedoel, dat was toch best een schot voor open doel…

Hoe dan ook. 2-0 is ook een overwinning. En met 2 gewonnen wedstrijden, gaan we door naar de achtste finale. Net als bijna elk ander deelnemend land. Je moet als natie wel heel erg in zijn achteruit gevoetbald hebben, wil je de volgende ronde niet halen.

Vanavond nog een formaliteit. Om 18:00 treffen we Noord-Macedonië. Een voor mij volstrekt onbekend land. Ik kan Macedonië an sich al nauwelijks vinden op de kaart, laat staan de bovenkant ervan. Het blijkt dat er al decennia lang gesteggel, gekonkel en gedoe is rondom dit land en haar naam. Mijn conclusie: Noord-Macedonië is gewoon Macedonië. Alleen laat dat de Grieken maar niet horen.

----------------------------------------
Lieve Wout, helaas heb ik nog steeds je nummer niet doorgespeeld gekregen. Ik kreeg daarentegen wel heel veel kritiek op je spel. Kniesoor wie daar op let wanneer je fanatiek door mijn beeld huppelt. Maar...zo zou je niet snel genoeg zijn. Toegegeven: Malen was een tikkie sneller. En zo zou je maar een beetje hangen in de 16 meter. Toegegeven: het voetbalveld is groter dan dat. Maar hebben ze ook jouw mooie voorzetten gezien? Die ene bijvoorbeeld, helemaal op maat, de assist die werkelijk IEDEREEN erin geschoten zou hebben…ik hoop van harte dat je nog een welgemeend excuusje van Memphis hebt ontvangen? Arme Wout, je bedoelt het zo goed. En ik zie je zo graag. Maar ik zie Ons Oranje ook graag winnen. En misschien, heel misschien, moeten we dan toch voorzichtig kijken naar Malen in de basis. Sorry lieve Wout. Met je leuke leeuwenpootjes...

---------------------------------------

Fijne wedstrijd!