Muggenzifter

Het is half 5. Midden in de nacht. Tenminste, voor mij is 04.30 midden in de nacht. Er zijn vast genoeg mensen voor wie nog geen uur later een wekker afgaat in de vorm van een telefoon, radio of kind. Maar voor mij is half 5 midden in de nacht. En dan wens ik te slapen. Maar nee, als ik nu niks doe, zit slapen er niet meer in. Ik bereid me mentaal vast voor op de doodsstrijd die ik straks ga voeren. 

Ik houd me heel stil en spits mijn oren. Zoooeeemmm. Ja hoor, ik beeld me niks in. Ik hoor toch echt een m-u-g. En dat is nou precies het probleem. ‘Ik hoor je wel, maar ik zie je niet’. En toch zit er een mug midden in MIJN slaapkamer. Mijn nachtrust een beetje te verstoren.

Ik start met plan A: ik hou me slapende en zodra ik die irritante zoem weer hoor, knip ik het licht aan en ga doodstil rechtop in bed zitten. In de hoop dat de mug van schrik zich snel plat tegen de witte muur drukt en zich prijsgeeft. Waardoor het vervolgens een fluitje van een cent is het beestje het zwijgen op te leggen. Ach gossie...

Helaas werkt deze tactiek dit keer niet. Ik zit als een stijve plank in bed, me vooral niet te verroeren, maar geen mug te zien. Sneaky little bastard. Dat hangt gewoon relaxed ergens in een hoekje, rustig te wachten tot het licht uitgaat en ik me weer onder mijn dekbed nestel. Zo gauw ik enigszins in de buurt van dromenland ben, hoor ik in de verte het irritante gezoem al weer komen. 

Over op plan B. Die is wat minder uitgedacht. Ik doe het licht weer aan en ga als een dolleman door de kamer in de hoop dat de mug door het idiote gezwaai van mijn armen uit zijn schuilplaats komt. Mocht ik de mug uiteindelijk ontdekken, dan is het nog de kunst om hem al vliegend uit te schakelen. Die utbeesten zijn me namelijk vaak te snel af. 

Waarom worden die beesten zo ieniemienie gemaakt. Als ze de grootte hadden van een kikker en de snelheid van een slak, dan zou het mij niet zoveel moeite kosten ze te ontdekken en te vangen. In de pan hakken zou dan wel wat lastiger zijn, want om een hele kikker met de blote hand tegen de muur dood te drukken…afijn…

Na enkele minuten zwaaien geef ik het op. Ik heb nog een paar uur slaap voor me en die laat ik niet verpesten door zo’n nietszeggend wezen als een mug. GUM. Ik doe mijn oordoppen in. Het dekbed trek ik tot over mijn hoofd. Als zijnde lokkertje, leg ik één arm boven de dekens. Wat mij betreft landt de mug daar en zuigt ie zich de rest van de nacht vol. Dan maar een paar flinke bulten op één plek, dat is tenminste efficiënt krabben de volgende dag. 

Welterusten!